Na Keal is heel onverwachts overleden. Zaterdagochtend is zij – net als altijd – met de clan naar het bos gegaan en heeft ze naar hartenlust met de andere honden gerend en gespeeld. Na de wandeling heeft ze goed gegeten en was er niets aan de hand. In de namiddag werd ze misselijk, at gras en gaf water en gal op. Maar niet zodanig dat wij ons daar ongerust over maakten, ook niet toen we gingen slapen. De volgende ochtend hebben we haar dood aangetroffen.
Onze eerste gedachte ging uit naar een vergiftiging, maar om zeker te weten wat de oorzaak was hebben we Na Keal naar Utrecht gebracht. Daar is sectie verricht. De diagnose is dat zij is overleden aan hernia diafragmatica als gevolg van een stomp trauma, maximaal 24 uur voor het overlijden. Een scheur in het middenrif, waardoor er inwendig van alles en heel veel is misgegaan.
Bij de wandeling kwam ze een keer wat later terug dan de andere honden en we denken dat dit kwam doordat ze ergens tegenaan is gebotst of over de kop is geslagen. Zoals we hebben beschreven rende ze samen met Awe altijd als een razende Roeland door het bos en waarschijnlijk is haar dit fataal geworden.
Na Keal is in een tijdsbestek van enkele uren overleden. Uit de sectie is gebleken dat we dit overlijden – gezien het snelle verloop – nooit hadden kunnen voorkomen. Een ongeluk is haar fataal geworden.
